موزیک پارس

موزیک پارس بهترین سایت برای دانلود آهنگ میباشد در این سایت میتوانید اهنگ های هایده حمیرا مهستی و تمامی اهنگ های قبل انقلاب را دانلود کنید و لذت ببرین همچنین پیشنهاد میکنیم برای دانلود آهنگ قدیمی از خو
ddddddd
d افتخار دَدِه‌بالا[الف] (۲۵ آبان ۱۳۲۵[۱] – ۴ تیر ۱۳۸۶[۴]) که با نام هنری مَهَستی شناخته می‌شود، خوانندهٔ موسیقی سنتی و پاپ ایرانی بود. او در طول بیش از چهار دهه فعالیت بیش از ۲۰۰ ترانه اجرا کرد. مهستی دارای گسترهٔ صوتی متزوسوپرانو بود.[نیازمند منبع] او ابتدا توسط اکبر گلپایگانی کشف شد و در ۱۸ سالگی نیز با پرویز یاحقی آشنا شد و در سن ۲۰ سالگی اولین اجرای خود به‌نام «آن که دلم را برده خدایا» (گلهای رنگارنگ شماره ۴۲۰) را منتشر کرد که در مقام شوشتری اجرا شده بود.[۵] او کمی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از ایران خارج شد، ابتدا به بریتانیا و سپس برای همیشه به ایالات متحده رفت و تا زمان مرگ در آن کشور زندگی می‌کرد. بیشتر آثاری که او پس از انقلاب اجرا کرد در قالب ترانه‌های پاپ، سنتی و مردمی هستند. مهستی خواهر کوچک‌تر هایده، خوانندهٔ ایرانی بود.
مهستی، در ۲۵ آبان ۱۳۲۵ در تهران، خیابان ایران (خیابان عین‌الدوله)، زاده شد.[۱] پدر وی محمد دده‌بالا که متولد روستای دده‌بالا از توابع شهر تبریز بود و مادرش از ثروتمندان اهل رشت بود.[۶] او خواهر هایده، یکی از خوانندگان سرشناس ایرانی بود.[۷] پرویز یاحقی استعداد خوانندگی او را در نوجوانی کشف کرد. یاحقی صدای او را در یکی از نشست‌ها به‌طور اتفاقی می‌شنود و بسیار به صدایش علاقه‌مند می‌شود و وی را به خوانندگی و موسیقی تشویق می‌کند. اکبر گلپایگانی در مصاحبه‌ای عنوان می‌کند که هایده و مهستی را او آموزش داده و سپس به آهنگسازان معرفی کرده‌است.[۸] هایده از مهستی بزرگ‌تر بود اما مهستی به‌علت تجرد، زودتر از خواهر خود پا در وادی هنر گذاشت. وی نام هنری خود را از مهستی گنجوی شاعر معروف ایرانی برگرفت.
شروع کار مهستی در سن ۱۹سالگی[۹] در برنامهٔ گل‌ها شمارهٔ ۴۲۰[۱۰][۱۱] و با خواندن ترانه‌ای به نام آن که دلم را برده خدایا ساختهٔ بیژن ترقی در سبک موسیقی سنتی ایرانی بود اما پس از طی زمان و همراه با گرایش عمومی برای موسیقی پاپ به‌خصوص در دوران پس از انقلاب ۱۳۵۷، آهنگ‌هایی نیز در این سبک اجرا نمود. نخستین کار وی در این زمینه ترانهٔ بچه نشو ای دل ساختهٔ جهانبخش پازوکی بود.[۱۱]
پیش از انقلاب، همسر نخست مهستی پس از مدتی زندگی با او، عاشق فیروزه خوانندهٔ کوچه‌بازاری شد و از مهستی جدا شد. مهستی علاقهٔ زیادی به همسرش داشت و با این رخداد بسیار غمگین شد و ترانه‌های بیا خونه، بازیچه و سرانجام دلقک را خطاب به کورس ناظمیان، همسر نخست خود خواند ولی پس از مدتی با همسر دومش ازدواج کرد.[نیازمند منبع] مهستی دو بار ازدواج کرد و سرانجام هر دو ازدواج، جدایی بود. بعد از این دو جدایی تصمیم گرفت که تنها زندگی کند و با مادر خود در فرمانیهٔ تهران زندگی کرد. وی از ازدواج نخست با کورس ناظمیان صاحب دختری به نام سحر ناظمیان شد. ازدواج دوم او با بهرام سنندجی صاحب کارخانهٔ کفش بود.[نیازمند منبع] مهستی از تنها دختر خود یعنی سحر دو نوهٔ دختری به نام‌های ناتاشا و ناتالی داشت.
در سال ۲۰۰۵ میلادی، آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه از وی برای بیش از ۴۰ سال فعالیت در زمینهٔ موسیقی سنتی ایرانی و مردمی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آورد و به وی نشان شیر طلایی اهدا گردید.[۱۲]
از او با احتساب گل‌های رنگارنگ حدود چهل آلبوم برجای مانده‌است.[۱۳] مردمی بودن و شرکت در بسیاری از کارهای عام‌المنفعه و همچنین برخورد صمیمانهٔ وی با مردم در کنسرت‌ها باعث علاقهٔ زیاد مردم به وی بود که باعث شد نسل‌هایی که بعد از مرگ وی به دنیا آمده بودند تا به امروز، وی و و ترانه‌های او را به‌خوبی بشناسند و از آن‌ها استقبال کنند.
دوران بیماری
دانلود آهنگ مهستی تا حدود چهار سال بیماری خود را از اطلاع عموم مردم پنهان نگاه داشت، اگرچه تحت شیمی‌درمانی خفیف قرار گرفته بود. پزشکان به او هشدار داده بودند که در صورت مداوا با دوز بالاتر که مورد نیاز شرایط اوست، امکان ایجاد مشکل در صدایش وجود خواهد داشت. با این وجود، در نوروز ۱۳۸۶ بعد از چندین روز اجرای برنامه در کنسرتی که به همراه ستار و گلپا قرار بود در دبی انجام دهد به علت ظهور مجدد علائم بیماری و وخامت حال عمومی از اجرای کنسرت بازماند. وی به سرعت به لس آنجلس بازگشت و در برنامه‌ای تلویزیونی با اجرای نادره سالارپور (برادرزادهٔ خود)، به همراه دختر و نوه‌های خود و پزشک خانوادگی شرکت کرد و اعلام کرد که به بیماری سرطان مبتلا است و باید پرتودرمانی شود. به همین دلیل پس از انجام مداوا به همراه دخترش به شمال کالیفرنیا رفت و در مجهزترین بیمارستان سانتا روزا که متعلق به همسر سحر بود بستری گردید.[۱۴]
درگذشت
آرامگاه مهستی در گورستان وست‌وود در لس آنجلس
مهستی پس از انتشار آلبوم موفق از خدا خواسته در حالی که مشغول تهیهٔ آلبومی دیگر با همکاری شادمهر عقیلی بود، پس از چهار سال بیماری سرطان رودهٔ بزرگ در سانتا روزا، کالیفرنیا در ساعت ۷:۵۲ صبح ۴ تیر ۱۳۸۶ خورشیدی در ۶۰ سالگی درگذشت.[۱]
پیکر وی پس از انتقال از شمال کالیفرنیا، در ساعت ۱۲:۳۰ روز جمعه، ۸ تیر ۱۳۸۶ خورشیدی در گورستان وست‌وود در لس آنجلس در کنار آرامگاه خواهرش هایده و مادرشان زینت بلغاری به خاک سپرده شد. هزاران نفر از جمله خوانندگان و بازیگران برجستهٔ ایرانی مقیم خارج از کشور و همچنین جمشید دلشاد، نخستین شهردار ایرانی در ایالت کالیفرنیا و بیژن پاکزاد یکی از طراحان معروف ایرانی مقیم آمریکا در مراسم خاکسپاری وی شرکت کردند.[نیازمند منبع]
بعد از فوت وی، ۴ خوانندهٔ خانم ایرانی، لیلا فروهر، سپیده، هنگامه و هلن، به درخواست شبکهٔ تپش، آهنگی برای یادبود مهستی به نام «به یاد مهستی» را اجرا کردند.[۱۵][۱۶]
آلبوم‌شناسی
در کنار عماد رام، روی جلد صفحهٔ گرامافون «دوتا چشمون» و «رسوایی»
مقالهٔ اصلی: ترانه‌شناسی مهستی
مهستی با تعداد بسیاری از آهنگسازان ایرانی در سبک‌های گوناگون، از پرویز یاحقی و اسدالله ملک گرفته تا انوشیروان روحانی، صادق نوجوکی، محمد حیدری، حسن شماعی‌زاده، منوچهر چشم‌آذر و مهرداد آسمانی و با ترانه‌سرایانی چون بیژن ترقی، تورج نگهبان، لیلا کسری، هما میرافشار، همایون هوشیارنژاد، ژاکلین، شهیار قنبری و اردلان سرفراز همکاری داشت. بیشتر کارهای او (در حدود ۶۰ اثر) از جهانبخش پازوکی است.
در اواخر عمر و در آلبوم آخرش از خدا خواسته، با شادمهر عقیلی (آهنگساز و تنظیم‌کننده) و مریم حیدرزاده (ترانه‌سرا) همکاری کرد.
مهستی در بسیاری از فیلم‌های ایرانی پیش از انقلاب به جای هنرپیشهٔ نقش اول فیلم‌ها خوانده‌است. از جملهٔ این ترانه‌ها و فیلم‌ها می‌توان به ترانه‌های چرا در فیلم ببر مازندران، جمجمک و چشمان آهو در فیلم شیرین و فرهاد، بر آسمان نوشته و نخستین عشق در فیلم شکوه قهرمان، یاد او و بی تو چه کنم در فیلم نسل شجاعان، پشیمان به همراه ایرج در فیلم شهر هرت، خدایا چه کردم در فیلم قاتلین هم می‌گریند، یادم میاد در فیلم مرغ تخم‌طلا و ژانویه در فیلم ماجرای شب ژانویه اشاره کرد.
در فهرست زیر نام آلبوم‌های مهستی به ترتیب حروف الفبا آمده‌است:
آشفته (۱۳۷۲)
آوازک (۱۳۷۸)
اسیر (۱۳۷۱)
اوج صدا (با همراهی هایده)
از خدا خواسته (۱۳۸۴)
بزم (آواز دلدادگان)
بزم بهار (با همراهی ستار)
بیگانه (۱۳۷۳)
بی‌نوا دل
ترانهٔ سال (با همراهی معین و هایده)
تقدیر (۱۳۷۶) (با همراهی گلپا)
تو بزن تا من برقصم (۱۳۵۶)
حقیقت (با همراهی ستار)
دلداده (۱۳۸۰)
سراب عشق (۱۳۵۷)
سپیده‌دم (۱۳۶۰)
ضیافت (۱۳۷۰) (با همراهی ستار و فرامرز آصف)
قسم (۱۳۷۸)
گل گندم (۱۳۷۴) (با همراهی ستار)
گل امید (۱۳۷۲)
گل‌های رنگارنگ
همیشه عاشق (۱۳۷۸)
همیشه سبز (۱۳۸۲)
هوای یار
هوای عاشقی (۱۳۷۷)
لبخند (با همراهی شهرام صولتی)
مستی (۱۳۷۱)
مهمان (با همراهی هایده)
موج (۱۳۷۲)
مسافر (۱۳۷۰)
نامه (۱۳۷۳)
مهستي (بالفارسية: مهستی) (16 نوفمبر 1946 في طهران، المملكة الإيرانية - 25 يونيو 2007 في سانتا روسا، كاليفورنيا، الولايات المتحدة)؛ مغنية إيرانية، اشتهرت في زمن المملكة الإيرانية في ظل الأسرة البهلوية قبل قيام نظام الجمهورية الإسلامية في العام 1979.
ئیفتیخار دەدەبالا[a] (بە فارسی: افتخار دده‌بالا‎؛ لەدایکبووی ١٦ی تشرینی دووەمی ١٩٤٦[٣] – مردووی ٢٥ی حوزەیرانی ٢٠٠٧[٤])، کە بە ناوی ھونەریی مەھەستی (بە فارسی: مهستی‎) ناسراوە، گۆرانیبێژێکی ئێرانیی مۆسیقای سوننەتیی ئێرانی و پۆپ بوو بە پانتاییی دەنگیی مێزۆ-سۆپرانۆ کە بۆ ماوەی زیاتر لە چوار دەیە چالاک بوو. ماوەیەکی کەم پێش شۆڕشی ئیسلامیی ئێران، ئێرانی بەجێھێشت. سەرەتا بۆ بەریتانیا و پاشان بۆ ھەتاھەتایە بەرەو ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا ڕۆشت و تا مردنی لەوێ ژیا. مەھەستی خوشکی بچووکی گۆرانیبێژی ئێرانی، ھایدە بوو.
خەدیجە (ئیفتیخار) دەدەبالا لە ١٦ی تشرینی دووەمی ١٩٤٦ لە تاران، ئێران لەدایک بوو. باوکی ناوی محەممەد دەدەبالا و دایکیشی ناوی زینەت بولغاری بوو. خوشکی بچووکی گۆرانیبێژی ئێرانی، ھایدە بوو.[٥][٦] دواتر دایک و باوکیان لە یەکتری جیا بوونەوە و ھاوسەرگیرییان لەگەڵ کەسانێکی تر کرد.
پێش شۆڕشی ئیسلامیی ئێران، ھاوسەری یەکەمی مەھەستی، دوای ئەوەی ماوەیەک لەگەڵ مەھەستی دەژیت، لەگەڵ گۆرانیبێژی لاکۆڵان، فیروزە کەوتە خۆشەویستییەوە و لە مەھەستی جیابوویەوە. مەھەستی سۆزێکی زۆری بۆ ھاوسەرەکەی ھەبوو و زۆریش بەو ڕووداوە دڵتەنگ بوو بۆیە گۆرانییەکانی بیا خونه، بازیچه و لە کۆتاییشدا دلقکی بۆ ھاوسەری یەکەمی، کۆروس نازمیان وت، بەڵام دوای ماوەیەک لەگەڵ ھاوسەری دووەمی ھاوسەرگیریی کرد.[ژێدەر پێویستە] مەھەستی دوو جار ھاوسەرگیریی کردووە کە ھەردوو ھاوسەرەکەی کورد بوون و سەرەنجامی ھەردووکیشیان جیابوونەوە بوو. دوای ئەم دوو جیابوونەوەیە بڕیاری دا کە بەتەنیا بژی بۆیە، لەگەڵ دایکی لە فەرمانیە لە تاران ژیا. لە ھاوسەرگیریی یەکەمی لەگەڵ نازمیان بووە خاوەنی کچێک بە ناوی سەحەر نازمیان. ھاوسەرگیریی دووەمی لەگەڵ بەھرام سنەیی بوو کە خاوەنی کارگەیەکی پێڵاو بوو.[ژێدەر پێویستە] مەھەستی دوو نەوە و کچەزای بە ناوەکانی ناتاشا و ناتالی لە کچە تاقانەکەی، سەحەر ھەیە.
لە ١٩٧٨ و پێش شۆڕش، کۆچی بۆ شانشینی یەکگرتوو، و پاشان لە ١٩٨١ بۆ ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا کرد کە لەوەوبەدوا لەوێ ژیا.
کاتی نەخۆشی
مەھەستی تا نزیکی چوار ساڵ نەخۆشییەکەی بەنھێنی ھێشتەوە، گەرچی لەژێر وەرگرتنی چارەسەری کیمیاییی لەسەرخۆ بوو. دکتۆرەکان ئاگاداریان کردەوە کە گەر ژەمەدەرمانی زیاتر لەوەی کە بۆ بارودۆخی پێویستە وەرگرێت، ئەوا کێشە بۆ دەنگی دروست دەبێت. لە ئازاری ٢٠٠٧، مەھەستی بەئاشکرا ڕای گەیاند کە ماوەی چوار ساڵە دژی شێرپەنجەی کۆڵۆن دەجەنگێت. ھیوای خواست کە حاڵەتەکەی ھۆشیاری لەبارەی شێرپەنجە و گرنگیی لێکۆڵینەوەی جەستەییی ڕێکوپێک لە کۆمەڵگەی ئێراندا زیاد بکات. پاشان لە سانتا ڕۆزا، کالیفۆرنیا لەگەڵ سەحەری کچی، ناسری مێردی سەحەر، و دوو منداڵەکەیان، ناتاشا و ناتالی، کە تاکە دوو نەوە و کچەزای مەھەستی بوون دەژیا.
ھەرچۆنێ بێ، لە نەورۆزی ٢٠٠٧، دوای چەند ڕۆژێک لە کۆنسێرتێک کە بڕیار بوو لەگەڵ سەتار و گولپا لە دوبەی ئەنجامی بدەن، بەھۆی دووبارە دەرکەوتنەوەی نیشانەکانی نەخۆشییەکەی و تێکچوونی بارودۆخییەوە، کۆنسێرتەکەی ڕاگرت. بەخێرایی گەڕایەوە لۆس ئانجلەس و لە بەرنامەیەکی تەلەڤیزیۆنی لەگەڵ نادره سالارپوور (کە برازای خۆی بوو)، لەپاڵ کچەکەی و نەوەکانی، و دکتۆری بنەماڵەکەی دەرکەوت، کە وتبووی مەھەستی شێرپەنجەی ھەیە و دەبێت چارەسەرکردن بە تیشک وەربگرێت. بەم ھۆیەوە، دوای وەرگرتنی چارەسەر لەگەڵ سەحەری کچی چوو بۆ باکووری کالیفۆرنیا و لە باشترین نەخۆشخانەی سانتا ڕۆزا کە ھاوسەری سەحەر خاوەنی بوو خەوێندرا.[٧]
پیشە
پەرویز یاحەقی بەھرەی گۆرانیوتنی لە تەمەنی تازەپێگەیشتووییی مەھەستیدا دۆزییەوە. یاحەقی لە یەکێک لە دانیشتنەکاندا بەھەڵکەوت گوێبیستی دەنگی مەھەستی دەبێت، و زۆر ھۆگری دەنگی دەبێت و ھانی دەدات تا گۆرانی بڵێت.
ئەکبەر گولپایانی لە چاوپێکەوتنێکدا وتی کە ھایدە و مەھەستی منیان فێرکردووە و پاشان بە ئاوازدانەرەکانیان ناساندووم.[٨] ھایدە لە مەھەستی گەورەتر بوو، بەڵام مەھەستی لەبەر زگوردییەکەی زووتر و پێش خوشکەکەی ھەنگاوی نایە نێو دۆڵی ھونەرەوە. ناوە ھونەرییەکەی خۆی لە شاعیری ناسراوی ئێرانی، مەھەستیی گەنجەوی وەرگرتووە.
لە سەرەتادا، خێزانەکەی مەھەستی ناڕازی بوون تا ڕێگەی پێ بدەن کە شوێنی پیشەیەکی لەو شێوەیە بکەوێت چونکە لەو کاتەدا لە ئێران ئەو پیشەیە پیشەیەکی پەسەندکراو نەبوو بۆ ژن. لەگەڵ ئەوەشدا، مەھەستی بە پێدانی وێنەیەکی نوێی ژنان لەو پیشەسازییەدا بە ئێران بەسەر ئەم پەڵەیە زاڵ بوو.
مەھەستی لە ١٩٦٣ و لە تەمەنی ١٩ ساڵی[٩] لە ژمارە ٤٢٠ی بەرنامەی گۆلھا[١٠][١١] بە وتنی گۆرانییەک بەناوی آن که دلم را برده خدایا کە بە شیعری بیژەن تەرەقی و بە شێوازی مۆسیقای سوننەتیی ئێرانی بوو دەستی بە پیشەکەی کرد، بەڵام بە تێپەڕبوونی کات و بە مەیلێکی گشتی بۆ مۆسیقای پۆپ، بەتایبەتی لە سەردەمی دوای شۆڕشی ئیسلامیی ئێران لە ١٩٧٩ گۆرانیی بەم شێوازەش وت. یەکەم ئیشی لەم بوارەدا گۆرانیی بچه نشو ای دل بوو، کە لە شیعر و ئاوازی جھانبەخش پازوکی و ژەنینی موجتەبا میرزادە بوو.[١١]
مەھەستی وێنەی «ژنێکی خانەدانی گۆرانیبێژ»، خاتوونێکی ڕەوشتبەرزی دروست کرد. سەرکەوتنە ئێجگار گەورەکەی لە مۆسیقادا ڕێگەی بۆ ژنگەلێکی تر کردەوە، وەک خوشکە گەورەکەی، ھایدە، کە پێنج ساڵ دوای مەھەستی دەستی بە کارەکەی کرد. دوو خوشکەکە بەشدارییەکی مەزنیان لە چاککردنی وێنەی گۆرانیبێژانی ژن لە ئێران و لە گواستنەوەی مۆسیقای ئێرانی لەو شوێنەی کە لێی بوو بۆ ئەو شوێنەی کە ئێستا لێیەتی ھەبوو.[١٢]
لە ٢٠٠٥، لەلایەن ئەکادیمیای جیھانیی ھونەر، وێژە و میدیا بۆ زیاتر لە ٤٠ ساڵ لە بواری مۆسیقای سوننەتیی ئێرانی، مۆسیقای میللی و مۆسیقای پۆپ ڕێزی لێ نرا، و خەڵاتی شێری ئاڵتوونیی پێ درا.[١٣]
مەھەستی لە دوای خۆی ٤٠ ئەلبوم و لە نێویشیاندا «گل‌های رنگارنگ»ی بەجێھێشت.[١٤] خۆشەویستبوون و بەشداربوونی لە زۆر کاری گشتی و ھەڵسوکەوتە گەرموگوڕەکەی لەگەڵ خەڵک لە کۆنسێرتەکاندا، وای لە خەڵک کرد کە ھۆگری بن، کە وای لەو نەوەی کە لە دوای مردنی ئەو لەدایکبوونە تا ئەمڕۆ کرد، ئەو و گۆرانییەکانی بەباشی بناسن و پێشوازییان لێ بکەن.
مردن
گۆڕی مەھەستی لە گۆڕستانی وێستوود لە ناوچەی وێستوودی لۆس ئانجلەس
دوای بڵاوکردنەوەی ئەلبوومێکی تری بە ناوی «از خدا خواسته»، بە ھاوکاریی شادمیھر عەقیلی کاری لەسەر ئەلبوومێکی تر دەکرد، بەڵام دوای چوار ساڵ لە نەخۆشیی شێرپەنجەی کۆڵۆن، لە سانتا ڕۆزا، کالیفۆرنیا لە سەعات ٧:٥٢ دەقەی بەیانی، لە ٢٥ی حوزەیرانی ٢٠٠٧ لە تەمەنی ٦٠ ساڵیدا وەفاتی کرد.[٣]
دوای گواستنەوەی تەرمەکەی لە باکووری کالیفۆرنیا، لە سەعات ١٢:٣٠ دەقەی بەیانی، لە ڕۆژی ھەینیی ٢٩ی حوزەیرانی ٢٠٠٧ لە گۆڕستانی وێستوود لە وێستوود، کالیفۆرنیا لە نزیک گۆڕی ھایدەی خوشکی و زینەت بولغاریی دایکیان نێژرا.[١٥][سەرچاوەی ناسەرەکی پێویستە] ڕێوڕەسمی ناشتنەکەی بە شێوەیەکی ڕاستەوخۆ لە کەناڵی تەلەڤیزیۆنیی تەپش و بە ئامادەبوونی ژمارەیەکی زۆر لە کەسە ناودارەکان و ئەکتەرەکان و ھونەرمەندانی تر لەنێویشیاندا سەرۆکی شارەوانیی بێڤرلی ھیڵز، جیمی دڵشاد و دیزاینەر، بیژەن پاکزاد پەخش کرا.[١٦][١٧][١٨]
دوای مەرگی مەھەستی، ٤ خانمەگۆرانیبێژی ئێرانی، لەیلا فرووھەر، سپێدە، ھەنگامە و ھێلین، لەسەر داوای کەناڵی تەپش، گۆرانییەکیان بۆ مەھەستی بە ناوی «به یاد مهستی» وت.[١٩][٢٠]
دیسکۆگرافی
مەھەستی لەپاڵ عیماد ڕام، لەسەر ڕووبەرگی تۆماری «دوتا چشمون» و «رسوایی»ی ئامێری قەوان
مەھەستی لە شێوازە جۆراوجۆرەکان ھاوکاریی زۆرینەی ئاوازدانەرە ئێرانییەکانی کردووە، ھەر لە پەرویز یاحەقی و ئەسەدوڵڵا مەلەک بگرە ھەتا ئانوشیروان ڕۆحانی، سادق نوجوکی، محەممەد حەیدەری، مەنووچەھر چەشمازەر و میھرداد ئاسمانی و گۆرانینووسانی وەک بیژەن تەرەقی، تورەج نیگەھبان، لەیلا کەسرا، ھوما میرافشار، ھومایوون ھوشیارنژاد، ژاکلین، شەھیار قەنبەری و ئەردەڵان سەرفراز. زیاتر کارەکانی مەھەستی (دەوروبەری ٦٠ کار) لەلایەن جھانبەخش پازوکی بوو.
لە کۆتایییەکانی تەمەنی و بە ھاوکاریی (ئاوازدانەر و ئامادەکار) شادمیھر عەقیلی و (گۆرانینووس) مریەم حەیدەرزادە، کۆتا ئەلبوومی بەناوی از خدا خواسته بڵاو کردەوە.
ئەلبوومەکان
پەرەندەیێ موھاجیر (١٩٨١)
ئەیدێ شۆما مۆبارەک (١٩٨٢) لەگەڵ سەتار و مەنووچەھر چەشمازەر
مۆج (١٩٨٣)
یێکی ڕا دووست میدارام (١٩٨٣) لەگەڵ ھایدە و ھۆشمەند عەقیلی
ئاشێغانەھا (١٩٨٣) لەگەڵ ھایدە
زیندەگی (١٩٨٥) لەگەڵ ھایدە
تۆ بێزەن تا مەن بێڕەقسەم (١٩٨٥)
گۆل-ھایێ ڕەنگا-ڕەنگ (١٩٨٨)
سەپیدە دەم (١٩٩٠)
مەستی (١٩٩٠)
ئەسیر (١٩٩٠)
زیافەت (١٩٩١)
موسافیر (١٩٩١)
غەسەم (١٩٩٣)
گۆلێ ئومید (١٩٩٣)
نامە (١٩٩٤)
ئاشووفتەھ (١٩٩٤)
بیگانەھ (١٩٩٤)
ھاڤای یار (١٩٩٤)
پەرەندەھا (١٩٩٥، لەگەڵ لەیلا فرووھەر و شەھرام سۆلەتی)
ھەغیغەت (١٩٩٥)
بازم مەھەستی و سەتار (١٩٩٦)
سەرابێ ئێشغ (١٩٩٦)
لەبخەند (١٩٩٦) لەگەڵ شەھرام سۆلەتی
ھەڤایێ ئاشێغی (١٩٩٨)
ئاڤازەک (١٩٩٩)
ھەمیشێ ئاشێغ (١٩٩٩)
گۆلێ گەندم (٢٠٠٠، لەگەڵ سەتار)
دێلدادەھ (٢٠٠١)
ھەمیشێ سەبز (٢٠٠٣)
ئەز خودا خەستەھ (٢٠٠٤)
لەمانەش دەرکەوتووە:
خاترە ٢ (١٩٨٣) لەگەڵ ھایدە و حومەیرا
نەرگز شیراز(١٩٨٤) لەگەڵ سەتار و ھایدە
ئینتیخابی ٢ (سەرباز کوچولوو) (١٩٨٤)
ئینتیخابی ٣ (غەناری) (١٩٨٥)
خاترە ٤ (١٩٨٥) لەگەڵ ئیبی، سەتار و ھایدە
خاترە ٥ (١٩٨٦) لەگەڵ ھایدە، سادق نوجوکی و ھۆشمەند عەقیلی
ئینتیخابی ٧ (گوزەشتەھایێ شیرین) (١٩٨٦)
ئینتیخابی ٨ (کیێ کیێ) (١٩٨٦)
ئینتیخابی ٩ (یا مۆلا) (١٩٨٧)
تەنینێ سۆلھ (١٩٨٧)
ساغەرە ھەستی (١٩٨٧) لەگەڵ موعین، ھایدە و بەھرام فرووھەر
گەنجینە ١ (١٩٨٧) لەگەڵ موعین، سەتار و ھایدە
پەرەستووھا (١٩٨٨) لەگەڵ سەتار، ھایدە
ئینتیخابی ١١ (بی نەزیر) (١٩٩١)
ھەمسەفەرێ ئێشغ (١٩٩٣) لەگەڵ سەتار، دلارام، فەتانە و ئەحمەد ئازاد
خانە ئاشگەغ کووجاست (١٩٩٣) لەگەڵ حومەیرا، سەتار، شوھرە، مارتیک و عیماد ڕام
تاکەکان
٢٠٠٧: مۆسیقا (لەگەڵ لەیلا فرووھەر، ئاندی و عارف)
Маҳасти ки номи аслиаш Хадиҷа (ё Ифтихори) Дадеболо(форсӣ: خدیجه(افتخار) دده‌بالا) аст, яке аз хонандагони номвар ва пуркори мусиқии попи Форсӣ ва Классик буд. Вай дар соли 1946 дар Теҳрон зода шуд ва дар 25 июн 2007 дар Санта Роза, Калифорния даргузашт. Вай яке аз пишкисватони солҳои мусиқии тилоии Эрон буд. Ҳамчунин вай хоҳари Ҳойеда мебошад.
Вай пас аз Инқилоби Исломии Эрон дар соли 1978 ба хотири фишори ки бар хонандагони зан вуҷуд дошт ба Англия муҳоҷират кард ва чанд сол пас аз он ба Иёлоти Муттаҳидаи Амрико рафта ва то охири умр дар онҷо зист.
Вай дар моҳи марти 2007 расман эълом кард, ки ба бемории Саратони рудаи бузург мубталост ва дар 25 июн дар ҳамон сол даргузашт.
Вай ва хонаводааш
Вай дар мусоҳибаи бо радио "БиБиСи" гуфтааст:"Воқеъан хонаводаи мо намегузоштанд ман ва хонуми Ҳойёда бихонам. Ман чун ошиқи ҳунар будам бо ҳар вазъияти буд рафтам дунболи ин кор ва гуфтам ҳатто агар бародарам ҳам манро бикушад бигузор ман ба ин орзуям бирасам ва баъд кушта шавам! Вале баъдҳо ҳам ман ва ҳам Ҳойеда (ки ҳамеша руҳаш шод бошад) ба бародарам собит кардем ки одам метавонад ҳам як ҳунарманд ва ҳам як бону бошад.Мусоҳибаи БиБиСи бо Маҳастӣ
Албомҳо
Ашуфта
Асир
Овозак
Дилдода
Бизан то бирақсам
Базм
Гули Гандум
Аз Худо Хоста
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about Iranian singer. For 12th-century poet, see Mahsati. For the contemporary novelist, see Mahasti Shahrokhi.
Mahasti
Film va Honar - Issue 464 - Posters - 01.jpg
Mahasti in 1970s
Background information
Birth name Eftekhar Dadehbala[a]
Born 16 November 1946
Tehran, Iran[1]
Died 25 June 2007 (aged 60)
Santa Rosa, California, U.S.
Genres
Persian classicalfolkPersian pop
Occupation(s) Singer
Years active 1965–2007
Eftekhar Dadehbala[a] (Persian: افتخار دده‌بالا; 16 November 1946 – 25 June 2007), known by her stage name Mahasti (Persian: مهستی), was an Iranian singer of Persian classical, folk, and pop music with a mezzo-soprano vocal range. She was active for more than four decades.
Early life and career
Mahasti (left) and Hayedeh, leaping over a fire at Chaharshanbe Suri.
Khadijeh (Eftekhar) Dadehbala was born on 16 November 1946, in Tehran, Iran.[4] She was the younger sister of Iranian singer Hayedeh.[5] Their parents later divorced and married other people. Mahasti started her career on the Persian traditional music radio program "Gol hâ ye Rangârang" (Persian: گلهای رنگارنگ "Colorful Flowers") in 1963, with the song "Ân ke Delam Râ Borde Khodâyâ" (Persian: آنكه دلم را برده خدایا) composed and arranged by maestro Parviz Yahaghi with lyrics by Bijan Taraghi.[citation needed]
In the beginning, Mahasti's family was reluctant to allow her to pursue a career in entertainment because it was not an appreciated career for women in Iran at that time. However, Mahasti overcame this stigma providing Iran with a new image for women within the entertainment industry.
Mahasti created an image of a "gentle-woman" singer, a lady with great manners. Her enormous success in music opened the pathway for many other women, including her elder sister, Hayedeh, who started her work 5 years after Mahasti. The two sisters had tremendous contributions to improving the image of female singers in Iran and in transitioning the Iranian music from where it was to where it is now.[6]
In 1978, before the Iranian Revolution. she emigrated to the United Kingdom, and then to the United States in 1981, where she lived thereafter.
Death and burial
Mahasti's grave at Westwood Village Memorial Park Cemetery in the Westwood area of Los Angeles
In March 2007, Mahasti publicly announced that she had been battling colon cancer for four years. She hoped that her experience would raise awareness within the Iranian community regarding cancer and the importance of regular physical examinations. She was then living in Santa Rosa, California with her daughter, Sahar, her husband, Naser, and their two children, Natasha and Natalie, her only grandchildren. She died on 25 June 2007, aged 60, in Santa Rosa.
Mahasti was interred at the Westwood Village Memorial Park Cemetery in Westwood, California on 29 June 2007, the same cemetery where her sister Hayedeh was also buried.
Her funeral was broadcast live on Persian Broadcasting Company Tapesh and was attended by many Persian celebrities and stars and other artists including the mayor of Beverly Hills Jimmy Delshad and designer Bijan Pakzad.[7][8][9]
Discography
Albums
Parandeye Mohajer (1981)
Eyde Shoma Mobarak (1982) with Sattar & Manoucher Cheshmazar
Moj (1983)
Yeki Ra Doost Midaram (1983) with Hayedeh & Houshmand Aghili
Asheghaneha (1983) with Hayedeh
Zendegi (1985) with Hayedeh
Tou Bezan ta Man Beraghsam (1985)
Gol-haye Ranga-Rang (1988)
Sepideh Dam (1990)
Masti (1990)
Asir (1990)
Ziyafat (1991)
Mosafer (1991)
Ghasam (1993)
Gole Omid (1993)
Nameh (1994)
Ashofteh (1994)
Beganneh (1994)
Havay Yaar (1994)
Parandeha (1995, with Leila Forouhar, Shahram Solati)
Hagheghat (1995)
Bazm Mahasty & Sattar (1996)
Saraabe Eshgh (1996)
Labkhand (1996) with Shahram Solati
Havaye Asheghi (1998)
Avazak (1999)
Hamishe Ashegh (1999)
Gole Gandom (2000, with Sattar)
Deldadeh (2001)
Hamisheh Sabz (2003)
Az Khoda Khasteh (2004)
Also appeared on:
Khatereh 2 (1983) with Hayedeh & Homeyra
Nargez Shiraz(1984) with Sattar, Hayedeh
Entekhabi 2 (Sarbaz Kocholoo) (1984)
Entekhabi 3 (Ghanari) (1985)
Khatereh 4 (1985) with Ebi, Sattar, Hayedeh
Khatereh 5 (1986) with Hayedeh, Sadegh Nojouki, Hooshmand Aghili
Entekhabi 7 (Gozashtehaye Shirin) (1986)
Entekhabi 8 (Kieh Kieh) (1986)
Entekhabi 9 (Ya Mowla) (1987)
Tanine Solh (1987)
Saghare Hasti (1987) with Moein, Hayedeh, Bahram Forouhar
Ganjineh 1 (1987) with Moein, Sattar, Hayedeh
Parastooha (1988) with Sattar, Hayedeh
Entekhabi 11 (Bi Nazir) (1991)
Hamsafare Eshgh (1993) with Sattar, Delaram, Fataneh, Ahmad Azad
Khaneh Ashgegh Koojast (1993) with Homeyra, Sattar, Shohreh, Martik, Emad Ram
Singles
2007: Music (with Leila Forouhar, Andy, Aref)
নিবন্ধ
আলোচনা
পড়ুন
সম্পাদনা
ইতিহাস দেখুন
উইকিপিডিয়া, মুক্ত বিশ্বকোষ থেকে
ম্যাহেস্তি
১৯৭০-এর দশকে ম্যাহেস্তি
১৯৭০-এর দশকে ম্যাহেস্তি
প্রাথমিক তথ্য
জন্ম নাম ইফতেখার দাদেহবলো
আরও যে নামে
পরিচিত ম্যাহেস্তি
জন্ম ১৬ নভেম্বর ১৯৪৬
তেহরান, ইরান
উদ্ভব State flag of Iran (1964–1980).svg ইরান
মৃত্যু ২৫ জুন ২০০৭ (বয়স ৬০)
সান্তা রোসা, সোনামা কাউন্টি, ক্যালিফোর্নিয়া, মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র
ধরন ফার্সি শাস্ত্রীয়
লোক
পপ সঙ্গীত
পেশা গায়ক
কার্যকাল ১৯৬৩–২০০৭
ইফতেখার দাদেহবলো (ফার্সি: افتخار دده‌بالا‎‎), ম্যাহেস্তি (ফার্সি: مهستی‎‎) হিসেবে অধিক পরিচিত, ১৬ নভেম্বর ১৯৪৬ – ২৫ জুন ২০০৭) ছিলেন ফার্সি শাস্ত্রীয়, লোক এবং পপ সঙ্গীতধারার ইরানি সঙ্গীতশিল্পী। তিনি চার দশকেরও অধিক সময় ধরে সঙ্গীতশিল্পে সক্রিয় ছিলেন এবং বিংশ শতাব্দীর ইরানের জনপ্রিয় গায়ক হিসেবে বিবেচিত হন। তিনি কিংবদন্তী ইরানি কণ্ঠশিল্পী হায়েদেহর কনিষ্ঠ বোন।[১]
প্রাথমিক জীবন ও কর্মজীবন
সাপ্তাহিক "ইত্তেলাট-এ-বানুভান"-এর ১৯৯৯ সালের সংস্করণের প্রচ্ছদে ম্যাহেস্তি
ইফতেখার দাদেহবলো ১৬ নভেম্বর ১৯৪৬ সালে ইরানের তেহরানে জন্ম নেন। তিনি ইরানি সঙ্গীতশিল্পী হায়েদেহর কনিষ্ঠ বোন।[১]
১৯৬৩ সালে বেতার তেহরানের ফার্সি ঐতিহ্যগত সঙ্গীত অনুষ্ঠানে ডাউউড পিরনিয়া পরিচালিত "গোলাহা ইয়ে রাঙ্গারংয়ে" (রঙিন ফুল) (ফার্সি: گلهای رنگارنگ‎‎) গান পরিবেশনের মাধ্যমে তার সঙ্গীত কর্মজীবন শুরু হয়। সেখানে ম্যাহেস্তি বিজান তরঘির লেখা এবং সঙ্গীতজ্ঞ পারভেজ ইয়াহাগীর সুর-আয়োজিত "আন কে দেলাম রা বোর্দে যোদায়া" (ফার্সি: آنكه دلم را برده خدایا‎‎) গান পরিবেশন করেন।
শুরুতে, ম্যাহেস্তির পরিবার তাকে বিনোদন পেশায় কর্মজীবন চালিয়ে যাওয়ার অনুমতি দিতে অনিচ্ছুক ছিল, কারণ সে সময় ইরানে নারীদের জন্যে এটি প্রশংসিত কর্মজীবন ছিল না। তবে, ম্যাহেস্তি বিনোদন শিল্পে নারীদের জন্য একটি নতুন চিত্র তুলে ধরে ইরানের এই কুসংস্কার দূর করে।
ম্যাহেস্তি একজন মহান বিনয়ী হিসেবে নিজেকে উপস্থাপন করতে সক্ষম হয়। সঙ্গীতে তার অসাধারণ সাফল্য অন্যান্য মহিলাদের জন্য পথ খুলে দয়ে, যার উদাহরণ তার বড় বোন হায়েদেহ, যিনি ম্যাহেস্তির ৫ বছর পর সঙ্গীত কর্মজীবন শুরু করেছিলেন। তারা দুই বোন ইরানে নারী গায়কদের পরিদৃশ্য উন্নত করতে এবং ইরানি সঙ্গীত বর্তমান অবস্থায় আনার পেছনে অসাধারণ অবদান রেখেছিল।[২]
ব্যক্তিগত জীবন
ম্যাহেস্তির পিতামাতা তালাকপ্রাপ্ত এবং তারা আলাদাভাবে অন্যান্য স্থানে পুনরায় বিয়ে করে। ম্যাহেস্তি সঙ্গীত কর্মজীবন শুরু করার প্রস্তাব করতে চাইলে তৎকালীণ সমাজদৃশ্যের কারণে তার পিতামাতা তাতে সন্তুষ্ট ছিল না। ম্যাহেস্তি কৌরস নাজিমিয়ানকে বিয়ে করেন এবং তার একমাত্র সন্তানের সাহার-এর জন্ম দেন। ম্যাহেস্তি তার পরিবার নিয়ে বহু বছর [আবাদানে] বাস করেন এবং অবশেষে তেহরানে ফিরে আসেন।
নাজিমিয়ানের সঙ্গে তার বিয়ে শেষ পর্যন্ত বিবাহবিচ্ছেদ রূপ নেয়। ইরানে ইসলামি বিপ্লবের পরে শীঘ্রই নতুন ইসলামি প্রজাতন্ত্রের বিপ্লবী আদালত কর্তৃক নাজিমিয়ানের মৃত্যুদন্ড কার্যকর করা হয়। কয়েক বছর পর, ম্যাহেস্তি একটি জুতা কারখানার মালিক বাহরাম সানন্দাজিকে পুনরায় বিয়ে করেন, তবে তাদের এই বিয়েও বিচ্ছেদ ঘটে। ১৯৭৮ সালে, বিপ্লবের আগে তিনি যুক্তরাজ্যে চলে যান, তারপর ১৯৮১ সালে মার্কিন যুক্তরাষ্ট্রে এবং সেখানে বসবাস করেন।
মৃত্যু এবং সমাধি
লস এঞ্জেলেসে ম্যাহেস্তির সমাধি
২০০৭ সালের মার্চে, ম্যাহেস্তি প্রকাশ্যে ঘোষণা করেছিলেন যে, তিনি চার বছর ধরে কোলন ক্যান্সারে আক্রান্ত। তিনি আশা করেছিলেন যে তার অভিজ্ঞতা ইরানি সম্প্রদায়ের মধ্যে ক্যান্সার এবং ক্রমাগত শারীরিক পরীক্ষা করানোর গুরুত্বের বিষয়ে সচেতনতা বৃদ্ধি করবে। তারপরে তিনি তার কন্যা সাহার ও তার স্বামী নাসের এবং তাদের দুই সন্তান, নাতাশা এবং নাটালির সঙ্গে ক্যালিফোর্নিয়ার সান্টা রোজায় বসবাস করতেন। ২০০৯ সালের ২৫ জুন, সান্টা রোজায় ৬০ বছর বয়সে ম্যাহেস্তি মারা যান।
২০০৭ সালের ২৯ জুন ওয়েস্টউড, ক্যালিফোর্নিয়ার ওয়েস্টউড ভিলেজ মেমোরিয়াল পার্ক সমাধি স্থানে ম্যাহেস্তিকে সমাধিস্থ করা হয়, একই সমাধিস্তানে যেখানে তার বোন হায়েদেহ-কে সমাধিস্থ করা হয়েছিল।[৩] তার অন্ত্যেষ্টিক্রিয়া ফার্সি ব্রডকাস্টিং কোম্পানি তাপেশে সরাসরি সম্প্রচার করেছিল। বেভারলি হিলসের মেয়র জিমি দেলশাদ এবং ডিজাইনার বিজন পাকজাদসহ অনেক ফার্সি তারকা এবং অন্যান্য শিল্পী সেখানে উপস্থিত ছিলেন।[৪][৫][৬]
ডিস্কোগ্রাফি
অ্যালবাম
পারান্দায়ে মোহাযের (১৯৮১)
তৌ বেযান তা মান বেরাগসাম (১৯৮২)
মোজ (১৯৮৩)
সপেিদেহ দাম (১৯৮৪)
ব নাভা দলে (১৯৮৫)
শামে লারযান (১৯৮৭)
গোল-হায়ে রাঙ্গে-রাঙ্গ (১৯৮৮)
মাস্তি (১৯৮৯)
আসির (১৯৯০)
যিয়াফাত (১৯৯১)
অ্যালবাম ২ (১৯৯২)
মোসাফের (১৯৯২)
ঘাসাম (১৯৯৩)
নামেহ (১৯৯৪)
আশোফ্থে (১৯৯৪)
বগোনেহ (১৯৯৪)
হাবে ইয়ার (১৯৯৪)
পারান্ধা (১৯৯৫, with Leila Forouhar, 'Shahram Solati')
হাঘেঘাট (১৯৯৫)
বাযম ম্যাহেস্তি অ্যান্ড সাত্তার (১৯৯৬)
লাবখান্দ (১৯৯৬)
হাবে আশেঘি (১৯৯৮)
আভাযাক (১৯৯৯)
হামিশে আশাঘ (১৯৯৯)
দেলদাদেহ (২০০০)
গোলে গন্দম (২০০১, with Sattar)
হামিশে সাব্‌জ (২০০৩)
আজ খোদা খাসতেহ (২০০৫)
আরও দেখুন
Mahasti, the renowned Iranian singer whose popular music was whispered and hymmed by the youth and the elders alike in the streets and orchards of yesteryears in Iran, died after a long battle with cancer in Santa Rosa California on June 25, 2007. After she recently went public with her ailment, she endeavored to raise cancer related and preventive health awareness among her Persian/Iranian compatriots in the United States. She is survived by Sahar the only child from her first marriage with Kouros Nezamiyan, her grandchildren Natasha and Natalie, and her son-in-law Naser.
Mahasti
Mahasti (photo: parstimes.com)
In the beginning, Mahasti's family was reluctant to allow her to pursue a career in entertainment because it was not an appreciated career for women in Iran at that time. However, Mahasti overcame this stigma providing Iran with a new image for women within the entertainment industry. Mahasti created an image of a "gentle-woman" singer, a lady with great manners. Her enormous success in music opened the pathway for many other women, including her elder sister, Hayedeh, who started her work 5 years after Mahasti. The two sisters had tremendous contributions to improving the image of female singers in Iran and in transitioning the Iranian music from where it was to where it is now. Mahasti's career was remarkable. In 2005, she was awarded the Persian Female Pop-Classic Vocalist of Excellence by the World Academy of Arts, Literature and Media (formerly Persian Academy Awards) for over 35 years of top performance in Persian pop music. She had produced more than 35 music albums including Beeganeh, Havaye Yar, Ashofteh, Ghasam, Mowj, Mosafer, Nameh, Taghdir (with Golpa), To Bezan At Man Beraghsam, Asir, Hamishe Ashegh, Havaye Asheghi, Avazak, Ziafat (with Asef and Sattar), Oje Seda (with Hayedeh), Saal (with Hayedeh and Moein), Mehman (with Hayedeh), Hamishe Sabz, Deldadeh, Sarab e Eshgh, Gole Omid, Masti, Sepeedeh Dam, Haghighat (with Sattar), Labkhand (with Shahram Solati), Booye Gandom (with Sattar), Bazm (with Sattar) and Az Khoda Khasteh. In her albums she has worked with several other singers, including Hayedeh (her sister), Sattar, Akbar Golpaygani (Golpa), Iraj (Hossein Khajeh Amiri), Mahmoodi Khansari, Aref, Moein, Shahram Solati, Faramarz Asef, Homeyra, Hasan Shamaeizadeh, and Sadegh Nojooki.
Mahasti aka Khadijeh (Eftekhar) Dade-Bala, was born in 1946( 25 Aban 1325), the younger sister of another famous female singer, Hayedeh. Her voice was discovered by Maestro Parviz Yahaghi, the famous Iranian composer and violinist who passed away two months ago. She was one of the rare signers who "started" her work in Golhaye Rangarang, the most prestigious music program on Iranian National Radio, in 1963 with the song "Ankeh Delam Raa Bordeh Khodaya," composed by Yahaghi and with lyrics from Bijan Taraghi. In the midst of the Iranian revolution, she first immigrated to the United Kingdom in 1978, followed by her permanent residency in the U.S. A few years thereafter.
The sudden passing- of the transplanted from Iran- of artists, scientists, physicians and entrepreneurs and as exemplified by Mahasti's departure, reminds the first generation Iranian-Americans of the rapid acceleration of time toward one's destiny. One might surmise such reality to be the most meritorious reason for each member of our community in the U.S. To decide what recourse to follow in reaching out to the broader needs of the society. This could encompass philanthropy, good Samaritans, volunteerism, endowment and donations, and altruism. Such endeavors especially against the current politically charged backdrops, is far more urgent than ever. The collective community stride remains the staunch resolve to ensure that the personal and professional aspirations as well as the duly deserving stature of our Iranian-American Community, is indeed safeguarded. As the Persian maxim goes, Tan-ha yek name nik bemanando bas...
The unfortunate death of Mahasti seems to have fortuitously galvanized the Iranian-Americans in the United States. “We are once again introspecting to realize what we have endured in our lives,” a highly accomplished senior citizen university professor said. We should learn our lessons from galvanizing situations and think about what lies ahead of us and what plans we as Iranian-Americans, have provisioned. The Voice of Iranian-Americans wishes to rally our efforts, thoughts and energy in a unified channel, which could in turn assist us as a community duly recognized in the United States. Let's us join our forces and have our voice heard as often as we are recognized. Please contact The Voice of Iranian-Americans, the nationwide not-for profit organization, in New York at 1170 Broadway, Suite 510, New York, New York 10001 Tel: (212) 683-7700.
Last modified 1yr ago